mgr Paulina Stachura-Drost

Relacje z bliskimi osobami zazwyczaj działają jak wyzwalacz dla wszystkich kluczowych przekonań i uczuć na własny temat. Takie relacje pokazują nam jakimi schematami kierujemy się w życiu, i w jaki sposób próbujemy radzić sobie z cierpieniem jakie te schematy powodują. Kiedy doświadczamy myśli i uczuć, których rodzaj i siła są nieadekwatne do sytuacji, kiedy bardzo rozmijają się z tzw. zdrowym rozsądkiem, to niemal zawsze jest to wskazówka, że ich źródło leży głębiej i nie dotyczy bezpośrednio osoby, wobec której je mamy. Tak jak Pani opisała, racjonalnie wie Pani, że partner jest uczciwy i nie ma zwyczaju flirtować z kobietami ale uczucia i myśli, które Pani ma w sytuacji kiedy kontaktuje się z inną kobietą, nie podlegają kontroli, są silne, intensywne, pojawiają się automatycznie, są z pewnością źródłem cierpienia, którego w gruncie rzeczy chciałaby Pani uniknąć. Ma Pani dobrą intuicję, że większość schematów wynosimy z relacji z rodzicami, i jeśli są to relacje trudne, niezaspakajające najważniejszych potrzeb, w tym miłości, bezpieczeństwa i stabilności więzi, to ma to swoje konsekwencje w dorosłym życiu. W zasadzie w takich momentach, choć dorośli, reagujemy emocjami, myślami przynależnymi do dziecka bo właśnie wtedy pierwszy raz została zarzucona kotwica. Można z tym pracować, schematy można zmieniać albo samodzielne, choć jest to trudna, wymagająca samozaparcia droga albo znaleźć osobę, terapeutę, który Pani będzie towarzyszył i pomagał w zmianie - i tę drugą opcję szczerze Pani polecam:). Ze swojej strony, oprócz pozycji wymienionych we wcześniejszym komentarzu, dorzuciłaby jeszcze "Relacje na huśtawce" jako lekturę wspomagającą proces zmiany. Życzę wszystkiego dobrego i pozdrawiam serdecznie Paulina Stachura

Dzień dobry,
Z treści wpisu wynika, że jest teraz w bardzo trudnym okresie swojego życia, z bardzo dużym poczuciem osamotnienia. Dobrze, że zdecydowała się Pani wyjść, chociażby opisując to co się dzieje. Depresja jest stanem, w którym obok mniejszej ilości siły, spadku nastroju, pojawia się drażliwość i tendencja do obwiniania siebie, ale proszę pamiętać, że jest to pewien stan umysłu i ciała, który mija. Obok tego, żeby Pani od siebie nie wymagała za dużo i starała się być łagodna dla siebie (bo w depresji o mobilizację do działania jest ciężko i nie ma co się porównywać do osób, których to zaburzenie nie dotyka), jest bardzo ważne, żeby umówiła się Pani równolegle do psychiatry i do psychoterapeuty - pierwszy specjalista pomoże Pani ustawić leczenie tak, żeby wyrównać stan emocjonalny, natomiast terapeuta pomoże w lepszym zrozumieniu i odnalezieniu się w sytuacji życiowej. Depresja często odbija niczym lustro problemy, które były mniej widoczne wcześniej. Dodatkowo praca nad sobą w psychoterapii prowadzi do lepszego radzenia sobie z trudnościami, tym samym pomaga zapobiegać nawrotom depresji w przyszłości. Życzę wszystkiego dobrego i pozdrawiam ciepło.