Maria Kotuła-Konarska

Nie należę do osób, które wykorzystują środki masowego przekazu, do których internet bez wątpienia się zalicza, w celu obrażania i wytykania wad lekarzy i psychologów, zamiast po prostu powiedzieć im to prosto w oczy. Jednak chciałbym, aby moja opinia, nie tyle kogoś zraniła, czy skrzywdziła, ile dała Państwu zwyczajnie asumpt do głębszej refleksji, nad tym czy aby takie osoby powinny mieć prawo do wykonywania zawodu. Należałoby zacząć od tego, że ta pani, nawet nie słuchała do końca, co pacjent ma jej do powiedzenia. Przerywała wypowiedź i wygłasza swoje kwestie. A przecież psycholog powinien przede wszystkim umożliwić pacjentowi wylanie wszelkich swoich żali, należyte ich wypowiedzenie. Po drugie ilekroć do niej dzwoniłem i chciałem się umówić na wizytę-zbywała mnie odpowiedziami, że jest zajęta i żebym przedzwonił później. Wszyscy jesteśmy tylko ludźmi i zachowanie takie byłoby zrozumiałe, gdyby nie to, że powtarzało się kilkanaście razy. Rozumiem, że psycholog musi z czegoś żyć, ale zamiast poświęcić mi odrobinę czasu, wyżej stawiała-prowadzenie ćwiczeń na Uniwersytecie Szczecińskim. Szanowni Państwo. Dzwoniłem do niej, mówiąc, że mam myśli samobójcze i nie wytrzymam dłużej tego silnego stresu. Usłyszałem tylko tyle, że stosuję szantaż emocjonalny, bo chcę się z nią spotkać. Owszem, samobójcy rzadko mówią takie rzeczy, ale proszę mi wierzyć, że wtedy mówiłem, to co czuję, prosto z serca i takowe myśli mi towarzyszyły. Co więcej p. Kotuła-Konarska mówiła, że pomaga mi tylko dlatego, że prosiła ją o to koleżanka. Owszem, całą sprawą zainteresowała się jej znajoma i spytała czy nie mogłaby się mną zająć. Jednakże takich rzeczy się nie mówi, nie można traktować kogoś kto ma problemy, jakby był tym problemem nawet dla psychoterapeuty. Pani Kotuła-Konarska mówiła, że nigdy nie kłamie, że kłamstwo jest zgubne, że nie należy go stosować. Jak się okazało następnie, parę dni później okłamała jedną osobę z mojej rodziny. Mam także dowód na to, że naruszyła tajemnicę zawodową. Ponadto podczas wizyty u niej, cały czas odbierała telefony (bynajmniej nie od pacjentów), co uniemożliwiało logiczną kontynuację wypowiedzi. Pewnego dnia prosiła bym zadzwonił trzy dni później, to mnie skieruje na psychoterapię. Dzwoniłem, odwlekała to w nieskończoność, mówiąc, że nie ma przy sobie kartki z numerem telefonu. Zupełnie nie rozumiała na czym polegają moje problemy, dziwiła się, że nienawidzę osoby, która mnie skrzywdziła. Nie było moim celem w owej wypowiedzi, rozładowanie w ten prymitywny sposób emocji. Chciałem tylko Państwa przestrzec przed tą osobą i ukazać jak ona się zachowywała w stosunku do swojego pacjenta...

Jesteś tym lekarzem? Odpowiedz na tę opinię! Zarejestruj się teraz