Magda Podgórska

Tylko ze od śmierci dziadka minęło ponad pół roku a dopiero zaczęły mi się objawy takie jak Pani opisałam od 3-4miesiecy ze aż w taka paranoje wpadam,czy to po prostu dziwny zbieg okoliczności ...Czyli dobrze zrobiłam zapisując się do psychiatry z moim problemem....A czy ta rozmowa przebiega długa i bardzo stresująca rozmowa?bardzo się boję komukolwiek przyznać ze mam taki problem i że idę do lekarza psychiatry ...Bardzo Dziękuję za szybką odpowiedz bardzo mi pomogła z dylematem czy ze swoim problemem mam iść do psychologa czy psychiatry.czy warto na taką wizytę iść z kimś komu będę musiała powiedziec o moich problemach?

Mam 22 lata, jestem bardzo wycofanym czlowiekiem. Nie potrafie komunikować sie z ludźmi, czesto milcze, wysłuchuję ich problemów, ale nie potrafie rozmawiać o swoich. Jestem masazystka, mam obsesje na punkcie biologii, organów, ciała. mam wrazenie, ze tylko przez dotyk i miesnie jestem w stanie sie komunikowac z innymi. Problem wzial sie od mojej mamy, ktora nigdy nie pozwalała mi na wyrazenie swojego zdania, zawsze musialam byc taka, jak ona chciala, nie akceptowała mojej pasji biologicznego spojrzenia i odsuwala mysl, ze taka jestem. teraz mieszkam z dala od niej, mam poczucie, ze jestem wolna, kiedy jest daleko i czlowiek, ktorym bylam przy niej, tam zostal, teraz jestem nowa i mam nowe zycie, w ktorym moge izolowac sie w swoim świecie i nikt mi tej przestrzeni nie zaburza. niestety jednak skazana jestem na kontakt z nia, czesto dzwonie, nie wiem czemu. nie lubie tej osoby, ktora jestem przy niej. Jak powinnam rozwiązywać teb konflikt wewnetrzny? jak walczyc o niezaleznosc, kiedy ona mi ja zaburza? czy jest szansa, ze naucze sie komunikowac z ludzmi normalnie wychodzac ze swojej jaskini?