lek. dent. Krzysztof Andrzej Suska

Serdecznie polecam Doktora Suskę. Miałam już u Doktora 3 ekstrakcje ósemek i czwartą również planuję u Doktora Suski. Doktor jest bardzo zaangażowany, pomocy i martwi się o pacjenta. Podaje kontakt do siebie i nie pozostawił mnie bez pomocy nawet pomimo, że była 20:00 w sobotę. Doktor po odczytaniu ode mnie wiadomości od razu zadzwonił, daje to bardzo dużo spokoju pacjentowi. Polecam z całego serca!
Ale to prawda Doktor ma specyficzny humor, ale to jest znak rozpoznawalny, lekki dystans do życia wskazany. ;)

Nie polecam, nieuprzejmy, brak komunikacji, opryskliwy, brak empatii

Ponieważ postanowiłam poszukać pozytywu tej wizyty, powiem tak: całe szczęście że Pan Doktor postanowił nie podjąć się zabiegu usunięcia zęba tłumacząc że ma na ten cel niewystarczająca ilość czasu. Pan Doktor spóźnił się 10 minut na wizytę i przyjął 2 dodatkowe pacjentki. W konsekwencji wizyta rozpoczęła się 30 minut po czasie.

Opryskliwy i złośliwy. Mało profesjonalne podejście do pacjenta. Niepotrzebne nikomu złośliwe komentarze. Stanowcze nie!!

Gorąco polecam bardzo dobrze, sprawnie i bezproblemowo usunięta została osemka przez Pana doktora

Serdecznie polecam! Usunięcie 8 w komfortowych warunkach i całkowicie bezbólowa, a do tego świetna atmosfera w gabinecie :) Lekarz wszystko dokładnie wytłumaczył i odpowiedział na wszelkie pytania :)

Polecam! U Pana Doktora wyrywałam dwie dolne ósemki. Wszystko było okej. Wizyty przebiegły miło i spokojnie dla pacjenta. Pan Doktor mówi co i jak i dokładnie odpowiada na zadane pytania. Dodatkową informacja jest że wyrywałam te ósemki mając stały aparat ortodontczny. Duży plus za profesjonalizm i humor.

[Wyrwanie zęba i wcześniejsza analiza]
Szybko, skutecznie, z humorem i objaśnieniami.

Był czas, żeby chwilę pogadać, zadać pytania (ale bez zbytniego przedłużenia, rozciągania wizyty). Zabieg przebiegł szybko i sprawnie. Znieczulenie miejscowe po obu stronach.
Był komentarz, krótkie objaśnienia i instrukcje podczas ważnych momentów.

zgłosiłam się z mrowieniem i nieprzyjemnym uczuciem kiedy dotykałam żuchwę (byłam jakieś 2 tygodnie po wyrwaniu ósemki u innego lekarza ale nie było u niego terminu). Atmosfera w gabinecie była taka nieadekwatna do miejsca. Lekarz sobie śmieszkował z asystentkami (a było ich tam w sumie chyba trzy). Ja nie miałam dobrego humoru bo od dłuższego czasu miałam stan depresyjny. Do mojego problemu podszedł bardzo po łebkach i powiedział, że mam się obserwować i przyjść za 2 tygodnie i nawet dał mi swój nr telefonu "w razie czego" . Ja taka obojętna patrzyłam na niego i pytam czy to wszystko a on, że jeszcze chwilę mam poczekać. Sprawdził moją historię wizyt w lux med w komputerze i było tam napisane, że zgłosiłam się do lekarza rodzinnego po pomoc i poradę bo mam problem i ona skierowała mnie do psychiatry (takie objawy zaburzeń nastroju i okazało się, że mam dwubiegunówkę ale to już gdzie indziej miałam wizyty). A on automatycznie przemienił się w psychoterapeutę i zaczął mówić teksty na temat tego co się ze mną dzieje. I powiedział mi najbardziej abstrakcyjną rzecz jaką mógł. A brzmiało to mniej więcej tak:
L: Ma pani dzieci?
J: Nie.
L: (z uśmieszkiem i spoglądając na te swoje asystentki) No to musi pani zajść w ciążę. Wtedy nie będzie miała pani czasu na depresję.
Ja na to już nic nie odpowiedziałam. Rozryczałam się tak, że zanosiłam się od płaczu (to był jeden z tych objawów wpisanych przez lekarza rodzinnego w tą kartę wizyty). Nagle wszyscy w szoku. Ja nie mogłam się opanować. Przynieśli mi wodę. Trochę mi przeszło więc już chciałam iść ale nadal nie byłam w stanie mówić bo zbierało mi się na płacz. Lekarz nie przeprosił. Powiedział tylko (strasznie milutko jakby to miało coś pomóc w uspokojeniu mnie), że mam obserwować co się z tym moim problemem dzieje i przyjść na wizytę. Wyszłam bez "do widzenia". W aucie czekał mój narzeczony. Widząc mnie w takim stanie pytał co się stało. Ja byłam w stanie mu powiedzieć tylko "jedź".
Dopiero w domu gdy wzięłam leki na uspokojenie powiedziałam co się stało to chciał tam wrócić i mu nagadać i w ogóle zgłosić to wszystko. Ale ubłagałam go, żeby tego nie robić bo nie chcę mieć kontaktu z tym człowiekiem. Odpuścił.
Teraz, 2 lata po zdarzeniu, żałuję, że tego nie zgłosiłam.
To nie tak, że ja miałam jakieś problemy z zajściem. Nie poroniłam. Nie miałam żadnych powodów do tej reakcji. Po prostu to się pojawiało o byle pierdołę. Wystarczyło, że coś delikatnie nie było po mojej myśli i już płacz nie do opanowania. To co ten lekarz zrobił było straszne. Wyobraźcie sobie co by czuła kobieta, która by miała jakieś złe doświadczenia z tak delikatnymi i prywatnymi sferami. Zwłaszcza, że było tam napisane o tych napadach płaczu (mogło to być np po poronieniu). Do dziś nie mogę uwierzyć, że lekarz mógł się tak zachować.

Świetny lekarz, profesjonalista. Doradzi i wytłumaczy wszystko, opowie żart, żeby zmniejszyć stres pacjenta. Polecam!