mgr Katarzyna Janyga

Dzień dobry,

Rozumiem, że znalazłeś się w trudnej sytuacji i starasz się zrozumieć, co możesz zrobić w obliczu tego kryzysu w waszym małżeństwie. Pierwszym krokiem, który już zrobiłeś, było otwarte wyrażenie swoich uczuć, zrozumienie swoich błędów oraz zaproponowanie terapii jako możliwości poprawy waszego związku. To ważne, że starasz się być otwarty i komunikatywny w tej trudnej sytuacji.

Wartościowym podejściem jest dążenie do zrozumienia sytuacji zarówno z twojej, jak i żony perspektywy. Jej uczucia i przemyślenia są równie ważne, jak twoje, nawet jeśli są trudne do zaakceptowania. Rozumiem, że chciałbyś walczyć o wasz związek, ale pamiętaj, że to, co się dzieje w związku, jest wynikiem wspólnych działań obu stron.

Podczas separacji kontaktowanie się z żoną może być delikatnym wyzwaniem. Warto uszanować jej prośbę o przestrzeń, gdyż przestrzeń ta może pomóc w wyklarowaniu uczuć i myśli. Zbyt natrętne kontakty mogą sprawić, że żona poczuje się zdominowana lub pod presją, co niekoniecznie przyczyni się do poprawy sytuacji.

Jeśli chodzi o ratunek dla waszego związku, to możliwości są różne. Terapia par może być nadal opcją, jeśli oboje wyrażacie gotowość do współpracy. Jeśli żona aktualnie nie jest gotowa na tę myśl, daj jej czas na przemyślenie. Jeśli i ty jesteś zainteresowany terapią indywidualną, może to pomóc ci lepiej zrozumieć siebie, swoje potrzeby i emocje w tym trudnym okresie.

Ważne jest, aby nie tylko walczyć o związek, ale również dbać o swoje własne emocje i dobrostan psychiczny. Separacja może być trudnym doświadczeniem, ale może dać wam obojgu czas na zastanowienie się, co jest dla was ważne i jakie zmiany chcielibyście wprowadzić.

Jeśli chciałbyś kontynuować działania mające na celu poprawę waszej sytuacji, warto byście podjęli dialog na temat waszych oczekiwań, granic i potrzeb. Jednak pamiętaj, że ostateczna decyzja leży zarówno w twoich rękach, jak i w rękach twojej żony. Moja rada to zwrócenie się również do profesjonalisty, takiego jak psychoterapeuta, który może pomóc w lepszym zrozumieniu sytuacji oraz opracowaniu strategii, która będzie odpowiadała waszym potrzebom i możliwościom.

Dzień dobry,

Zrozumiałam, że masz do czynienia z kompleksową sytuacją związaną z 30-letnim chłopakiem z zespołem Downa, który ma trudności zarówno w komunikacji werbalnej, jak i niewerbalnej. To dobrze, że jesteś zaangażowany w poszukiwanie pomocy dla niego oraz jego rodziców w obliczu depresji i agresji. Pomoc taka może być trudna, ale ważna dla poprawy jego jakości życia.

W przypadku osoby z zespołem Downa, z depresją i trudnościami komunikacyjnymi, istnieje kilka kroków, które mogą być pomocne:

Interdyscyplinarna ocena: Warto podjąć interdyscyplinarną ocenę jego stanu, w której mogą uczestniczyć psychiatrzy, psycholodzy, terapeuci zajęciowi, logopedzi, neuropsycholodzy i inni specjaliści, aby uzyskać pełniejszy obraz jego potrzeb i wyzwań.

Terapia zajęciowa: Terapia zajęciowa może być bardzo pomocna w poprawie jego komunikacji niewerbalnej, umiejętności społecznych i zdolności samodzielności. Może to także pomóc w redukcji agresji poprzez dawanie mu narzędzi do wyrażania emocji.

Terapia behawioralna: Terapia behawioralna, szczególnie dostosowana do osób z trudnościami w komunikacji, może pomóc w zarządzaniu agresją i trudnościami emocjonalnymi. Techniki takie jak terapia ABA (Applied Behavior Analysis) mogą być skuteczne w zmniejszaniu niepożądanych zachowań.

Wsparcie rodziny: Rodzice również potrzebują wsparcia w radzeniu sobie z trudnościami ich syna. Terapia rodziny może pomóc w tworzeniu zdrowszych wzorców komunikacji i zrozumienia potrzeb każdego członka rodziny.

Konsultacja psychiatryczna: W kontekście depresji i braku poprawy po zmianie leków, konsultacja z doświadczonym psychiatrą jest ważna. Istnieją specjalne wyzwania związane z diagnostyką i leczeniem depresji u osób z zespołem Downa, więc lekarz specjalista może dobrze doradzić w tym zakresie.

Wsparcie społeczności: Współpraca z lokalnymi organizacjami, grupami wsparcia dla osób z zespołem Downa oraz ich rodzin może dostarczyć cennych wskazówek i kontaktów.

Najważniejsze jest podejście indywidualne i stopniowe. Każda osoba z zespołem Downa jest wyjątkowa, dlatego ważne jest dostosowanie strategii do jej potrzeb i możliwości. Kluczowe jest również zaangażowanie rodziny i otoczenia, aby stworzyć wsparcie, które przyniesie korzyści zarówno chłopakowi, jak i jego bliskim. Warto szukać specjalistów z doświadczeniem w pracy z osobami z zespołem Downa oraz interdyscyplinarnego zespołu, który może opracować spersonalizowany plan terapeutyczny.