mgr Ewelina Łachańska

Bardzo profesjonalne podejście, pełne empatii i zrozumienia. Już nawet podczas konsultacji czułam się zaopiekowana i rozumiana. Pani Ewelina ustaliła ze mną zasady terapii z czym nie spotkałam się u innych terapeutów. Podczas spotkań czuję się bezpiecznie, nie czuję się skrępowana i co dla mnie najważniejsze oceniana. Pomimo, że jestem krótko w terapii w tym nurcie już zauważam drobne zmiany w moim myśleniu i zachowaniu.

Do Pani Eweliny chodziłem 4 lata.
Dzięki Jej pomocy, wiedzy i zaangażowaniu odmieniłem swoje życie .Na początku myślałem , że napady paniki to mój problem i dowiem się jak sobie z nimi radzić i po sprawie. Pani Ewelina przekonała mnie, że ważniejsze są ich przyczyny i źródła. Czasami było ciężko , ale dzięki wsparciu i zrozumieniu zrozumiałem siebie co pozwoliło na realne zmiany w moim życiu.
Polecam .

Chciałem napisać kompleksową opinię, niestety ograniczył mnie limit znaków.

Nie polecam nikomu psychoterapii u Pani Eweliny - ani trochę nie pomogła mi w najciemniejszym okresie mojego życia - zacząłem stawać na nogi we własnym zakresie.

Osobom w głębokiej depresji zdecydowanie nie polecam terapii psychodynamicznej w wykonaniu Pani Eweliny. W moim odczuciu nadaje się ona być może co najwyżej do podnoszenia jakości (już i tak "wystarczającego") życia i szukania podstawy nieprawidłowości, lecz zdecydowanie nie do poważniejszych zaburzeń (w stylu depresja, zaburzenia lękowe, OCD itd.).

Psychoterapeutka nie zajęła się mną w taki sposób, w jaki powinna ani nie skierowała na lepszą, dla mnie, drogę.

Inne osoby piszą o empatii. Ja ze strony Pani Eweliny jej w ogóle nie odczułem - czułem się jak na przesłuchaniu.

Początkowo 2-4 konsultacje wstępne zamieniły się w 5-7 ze względu na "złożoność mojego przypadku" - zanim mogłem podjąć terapię, minęły 2 miesiące (czyt. przeleżałem je w łóżku).

mgr Ewelina Łachańska

Dzień dobry,
Jest mi niezwykle przykro, kiedy jestem zmuszona do prowadzenia z pacjentem dialogu w przestrzeni publicznej. Pana opinia wydaje mi się niezwykle skrajna. Jednocześnie z trudem mogę odnaleźć w niej konkrety, które mogłabym rozważyć i czerpać z nich cenne zawodowego doświadczenie. Pomimo to spróbuję. Pisze Pan "Psychoterapeutka nie zajęła się mną w taki sposób, w jaki powinna ani nie skierowała na lepszą, dla mnie, drogę.". Co ma Pan na myśli? Jakie Pan stawia mi zarzuty? Zarzuca mi Pan brak empatii, twierdząc, że czuł się Pan "jak na przesłuchaniu". Nie daje sobie prawa do podważania Pana odczuć wobec mojej osoby, ale zastanawiam się co takiego robiłam czy czego nie robiłam, co wprowadzało Pana w taki stan? Mam w zwyczaju po każdej konsultacji pytać pacjenta o jego odczucia odnośnie bycia w gabinecie, kontaktu ze mną. Czy Pan nie podzielił się swoim przykrym stanem i kontynuował konsultacje (5-7) w takiej atmosferze? Odnośnie wydłużania się czasu konsultacji. Każdego pacjenta informuje, że zwykle ilość spotkań od 3-5 jest wystarczająca na przeprowadzenie wywiadu, jednak ten czas może się skrócić lub wydłużyć, bo celem tego kontaktu jest możliwie najbardziej precyzyjne poznanie trudności pacjenta i postawienie diagnozy. Wspomina Pan o tym, że przeleżał Pan 2 miesiące w łóżko. Jest to niezwykle poruszające dla mnie jako specjalisty od zdrowia psychicznego. Pozostawianie w łóżku przez tak długi okres czasu sugeruje być może poważną kliniczną depresję i nie wyobrażam sobie żebym na to nie reagowała i nie zabezpieczyła Pana we właściwy sposób np. sugerując wizytę u psychiatry lub nawet hospitalizację. Jest to dla mnie istotne żeby w swojej wypowiedzi podkreślić również fakt, że pozostawianie w przestrzeni publicznej informacji, że istnieją bardziej i mniej poważne zaburzenia ( "Szukania podstawy nieprawidłowości, lecz zdecydowanie nie do poważniejszych zaburzeń (w stylu depresja, zaburzenia lękowe, OCD itd.") jest przede wszystkim KRZYWDZĄCE dla wszystkich cierpiących osób, ale też sprawia, że Pana ton wypowiedzi stawia Pana w roli kogoś, kto może dzielić ludzi na poważnie chorych i cierpiących na "podstawowe zaburzenia", co jest NIEDOPUSZCZALNE i merytorycznie nieuzasadnione. Jestem otwarta na dalszy dialog z Panem i zachęcam do rozmowy. Preferuje jednak formę bardziej intymną jak kontakt w gabinecie niż publiczną jaką wybrał Pan.

Co prawda to dopiero pierwsza i wstępna wizyta, ale już mi otworzyła oczy na kilka spraw i tego, jak postępuje. Pani Doktor miła i słuchająca uważnie. Umie wyłapać to co ważne z potoku słów.

Pani Ewelina jest wspaniała osoba. Przede wszystkim umie słuchać i zawsze pomoże rozwiać wszelkie zle watpliwosci, które napotykamy w codziennym zyciu. Polecam

Pani Ewelina jest człowiekiem z rzadko spotykana empatią i profesjonalizmem. Dwuletnia terapia oraz kompleksowe podejście do pacjenta sprawiła, iż czuje pełną radość z życia. Serdecznie polecam i dziękuję.

Uzyskałem konkretną pomoc, Pani Ewelina pomogła mi zdiagnozować mój wieloletni problem.
Teraz przede mną dłuższa współpraca z Panią Eweliną którą polecam wszystkim.

Gdy zaczynalam terapie zmagalam sie z wieloma trudnosciami- leki, bole brzucha, glowy bez zadnych medycznych przyczyn oraz to, co najwazniejsze nie mialam bliskich osob. Terapia to bylo duzo trudu I lez. Nie moglam zaakceptowac, ze przyczyna jest we mnie. Teraz z perspektywy konca terapii moge stwierdzic, ze Pani Ewelina nie miala ze mna latwo. Bywaly momenty, ze okazywalam jej agresje i niechec. Okazala mi duzo cierpliwosci i troski. Jestem wdzieczna za jej wytrwalosc, bo nie bylam latwa pacjentka i "zameczylam" swoich poprzednich terapeutow, ktorzy rozkladali rece.

Przyznaję, że pani Ewelina jest empatyczną osobą. Natomiast po konsultacjach z 3 psychologami mogę stwierdzić, że nie zostałem zdiagnozowany do końca pomimo 2 letniej terapii. Została pominięta jedna najbardziej uciążliwa "przypadłość" w moim życiu. Pani Ewelina nie potrafiła pomóc mi w znalezieniu odpowiednich metod radzenia sobie z moimi lękami. Pomimo bardzo długiej terapii, nie było lepiej, a ciągle gorzej. Brak jakiegokolwiek nakierowania na poprawę mojego stanu psychicznego. Prowadzi ona terapię psychologiczną w nurcie psychodynamicznym i zapewniała, że jest ona właściwa w moim przypadku. Niestety nie była, czego skutkiem są pogłębiające się stany lękowe pomimo bardzo długiej terapii. Moja osoba nie została nakierowana na żadne "drogi", jak sobie z nimi poradzić, jak je zmniejszyć. Zamiast rzetelnej pomocy otrzymałem możliwość długich monologów i nie uzyskiwania pomocy, jak spróbować uporać się ze swoimi lękami. Teraz po konsultacjach z terapeutami, którzy prowadzą terapię w nurcie behawioralno-poznawczym, humanistycznym czy integracyjnym wiem, że ten nurt był całkowicie nietrafiony. Mało tego, psychoterapeuci kręcili głową, gdy dowiedzieli się, że przy moich zaburzeniach lękowych został wybrany ten nurt. Cytując: "To nie jest metoda skuteczna w pana przypadku", "Ja nie polecałbym tego nurtu". Niestety zaufałem niepotrzebnie terapeutce. Mam nauczkę. Teraz wiem, że w każdej sprawie związanej z naszym zdrowiem trzeba skonsultować się przynajmniej z dwoma specjalistami, bowiem może się okazać, że jesteśmy leczeni bezskutecznie (jak w moim przypadku). Daję 2 gwiazdki, bowiem wielu osobom z pewnością ta pani jest w stanie pomóc, mnie niestety nie była. Na szczęście spotykając rozsądnego, mającego dużą wiedzę terapeutę, czuję się z wizyty na wizytę coraz lepiej. Z kolei uczęszczając na terapię do tej pani z miesiąca na miesiąc zamiast lepiej lub choć podobnie, było coraz gorzej. Natomiast wierzę, że miała ona dobre intencje i chciała mi pomóc i dlatego daję dwie gwiazdki.

mgr Ewelina Łachańska

Odniosę się do kwestii, które można tu omówić nie ujawniając tajemnicy zawodu.
- Pana diagnoza została potwierdzona przez dwóch superwizorów, którzy nadzorują moją pracę. Co do niej nie mam wątpliwości. Uwzględniała ona również zaburzenia lękowe o których Pan pisze.
-Trudno uwierzyć jakoby terapeuci o których Pan wspomina mogli podawać jakoby metoda psychodynamiczna była nieskuteczna znając szereg badań odnośnie jej zastosowania. Link poniżej: http://www.psychodynamika.wroclaw.pl/materialy/105-shedler-j-qskuteczno-psychoterapii-psychodynamicznejq-streszczenie-artykuu. Metoda psychodynamiczna odnosi się do objawu lęku inaczej niż wymienione przez Pana szkoły. Co nie oznacza, że lęku nie leczy.
- Poczucie nieskuteczności leczenia, trudność w korzystaniu z terapii wynika z wielu czynników. Między innymi z przeniesienia (w wielkim uproszczeniu z relacji pacjent-terapeuta). Tu zachęcam do zapoznania się z literaturą przedmiotu. Chętnie również osobiście zaprezentuje moje stanowisko w tej sprawie.
- Zachęcałam Pana do skorzystania z leczenia w specjalistycznym ośrodku zajmującym się tego typu zaburzeniami gdyż oddziaływania w ramach miejsca w którym odbywaliśmy sesje były w moim poczucie za mało intensywne (wynikające z ograniczeń NFZ).
Ze swojej strony dziękuję Panu za opinie i podzielenie się swoimi spostrzeżeniami, które dla specjalisty zawsze są cenne. Życzę zdrowia i sukcesów w dalszej terapii.

Polecam konsultację u Pani Eweliny. Bałam się pójść do psychologa, bo myślałam, że mój problem nie jest wystarczająco poważny, a może nawet śmieszny. Jednak już po pierwszej wizycie Pani Ewelina wpoiła mi, że każdy człowiek ma swoje słabości i każdy ma prawo stawić im czoło. Przyjazna atmosfera i autentyczna umiejętność empatii, której tak wielu specjalistom jeszcze brakuje. Cieszę się, że trafiłam właśnie na Panią.