lek. Ewa Słaboń

Dzień dobry,
Trudno mi opisywać sytuację , bo nie wiem czy to zaburzenia lękowe czy nerwica od jakiś dwóch tygodni mam ,kołatania serca ucisk w klatce piersiowej ,w pracy mam lęk jak jest za duża ilość klientów zaczyna kołatać mi serce ,mam napięty kark i obręcze z tyłu głowy , strasznie pocę się w nocy od jakiegoś 1,5 miesiąca , nie wiem czy nie jest to też związane z hormonami bo od 6 miesięcy mam problemy z menstruacją brak , miałam ostatnio trochę przeżyć emocjonalnych ale raczej staram się radzić sobie ze wszystkim . Poszłam do lekarza psychiatry prywatnie przypisał mi Escitil 10 mg wizyta trwała może 5 minut i tyle nie wiem czy powinnam go brać czy to potrzebne bo najłatwiej jest sięgnąć po pigułkę a trudniej jest rozwiązać problem i odszukać jego przyczynę .

pomocy!!!! Czy jestem nienormalna? Czy psycholog mi pomoże i rozmowy czy psychiatra?
A więc mam 36 lat jestem osobą nerwową czasem (tz że czasem wstaję i jestem poddenerwowana ale nie zawsze ogólnie odkąd pamiętam tak jest).W ciągu ostatnich 2-3 miesięcy miałam troche stresu komunia dziecka,starałaam sie o dofinansowanie -dostałam je a teraz niema we mnie żecia bo ciągle sie boje.Ale przejdę do rzeczy 1,5miesiąca temu leżałam i oglądałam komedię po czym na reklamie przełączyłam i leciał na jakimś kanale film "Kuba rozpruwacz" była scena krwawa bardzo i on sie tak perfidnie śmiał" i nagle coś mnie tak przelękło w środku i nagle myśl żeby zabić swoje dziecko -nie np męża obok tylko swoje jedyne dziecko i podarować je Bogu bo jest po komuni -wiem że to głupie ale tak to mną wstrząsneło że przyszło mi coś takiego do głowy że wpadłam w całodzienne lęki .Najgorsze jest to że wydaje mi sie że naprawdę mogłam to zrobić ehhhhh pociłam sie w łóżku i targały mną różne uczucia -nieżyczę tego wrogowi.Omijałam kuchnie żeby nie wejść bo wydawało mi sie że wezmę nóż .Miałam takie ciepłoty ,brak apetytu i myśli ze 3 dni potem powoli ustawało jednakże teraz zaś wróciły myśli żeby "to" zrobić jednak słabsze. Ogólnie zawsze byłam roześmiana ciągle żartowałam ,mogłam przeróżne filmy oglądać i ogólnie pełen pozytyw w pracy mówili że jak wchodzę to im sie humor poprawia,nigdddy żadne myśli samobójcze i ogólnie nic z tych rzeczy .Rodzicom niemogę opowiedzieć bo są po zawałach a mój mąż zapytał co mi jest ale niechciałam mu opowiedziec to sie roześmiał i powiedział "może bedziesz psychopatycznym zabójcą" ehhhh wiec mu też nie powiem .Byłam u lekarza rodzinnego dostałam Persen żeby sie uspokoić ale to mi nie pomoże .Ogólnie dziś 4 dzień z rana i jest w miarę ok .Przez te pierwsze 3-4 dni chodzę z małym do mamy na kawę pod pretekstem żeby z nim niezostać sama bo wtedy mam myśli nie mocne ale przewijają sie ,wtedy musze na komputer siąść .Mam 1oletnie cudowne dziecko i ostatnio mnie zapytał czy wszystko jest dobrze ehhhh płakac mi sie chce jak pomyśle co mi do głowy przyszło .Ostatnio jak mnie to męczyło całe 3 dni to nawet myśl samobójcza gdzieś przeleciała przez głowę. Wiem że może sie nakręcam ale po prostu boje się :(Przyszła mi nawet myśl zeby syna na noc przyprowadzać do rodziców :( żeby był bezpieczny .W dzień staram sie coś robić,ale i tak myśli przychodzą mam co ileś ciarki i jak sie zmęczę to wtedy jest mi niedobrze i mija na krótki czas -częsty niepokój ,ale najgorszy wieczór jak sie kładę -zawsze kładłam się jako ostatnia lubiałam sobie posiedzieć do północy i później a teraz lecę przed dzieckiem i mężem ,żeby szybko zasnąć ,a zasypiając modlę sie żeby myśli zaś nie mieć w łóżku leżąć.Najbardziej napędzam sie i boję że wrócą te mocne myśli .I moje pytanie czy powinnam na jakieś sesje z psychologiem chodzić czy jednak psychiatra?Bardzo proszę o pomoc jakąkolwiek z góry dziękuję Mariola