Danuta Golinowska

Gdy lekarz specjalista zasugerował zaburzenia nerwicowe, a psychiatra temu nie zaprzeczał i zachęcił do psychoterapii, gdzie jest ona jedynym rozwiązaniem przy tym zaburzeniu, pani psycholog powiedziała, że powinienem iść do psychiatry, a jej zadaniem nie jest sprawić, by objawy nerwicowe minęły, co jest w pewnym sensie prawdą, jednak powiedzenie czegoś takiego na pierwszej konsultacji zniechęca do leczenia osobę, której funkcjonowanie na co dzień jest naruszone od około 2 lat przez objawy nerwicowe. Psychiatra wyraźnie powiedział, że skutki uboczne leków będą bardziej uwłaczające niż sam objaw. konsultacja trwała 30 minut, gdzie mówiłem tylko przez chwilę, a Pani odniosła się tylko do jednej z wielu rzeczy. Usłyszałem, że miałem trudną przeszłość, co mnie bardziej przybiło. Ja w kryzysie widziałem potencjał

Jestem po wizycie u Pani psycholog. Nie polecam wizyty ponieważ nie interesuje się stanem nie wysłucha. Wizyta trwała 20 minut z tego ja mówiłem może 5 minut. Mam depresjie żona wszędzie musi być ze mną bo boję się sam. Lekarz Psychiatra zlecił mi terapie. Nie chciałem iść na tą wizytę na siłe wysłała mnie żona. I jednak ja miałem rację że nikt nie potrafi mi pomóc.

Pani Danuta Golinowska prowadziła moja psychoterapię prawie 2 lata i wykazała w stosunku do mnie dużo uwagi cierpliwości i zrozumienia - pomogła mi - ze szczerym sercem mogę ja wszystkim polecić

Na początku może jest miła,ale bardzo zarozumiała i pyszna.W kontakcie też apodyktyczna..Mi nie potrafiła pomóc,nie rozumiała mnie.Odradzam.

Przyjęła mnie niemalże z ulicy. Spokojna, nie podważała moich sądów, cierpliwie wyjaśniała, wreszcie doradziła i dodała, że w razie potrzeby mam przyjść na kolejna wizytę. tego oczekuje od psychologa. zero wciskania jakiś teorii, jedynie pochylenie się nad problemem: obiektywne, rzetelne. Oceniam panią psycholog bardzo wysoko.

Uważam ,ze jest dobrym psychologiem. Wiele lat temu na uczelni, gdy byłam studentką rozpoznała u mnie chorobę i pomogła mi razem z innymi osobami. Dzisiaj normalnie funkcjonuję i pracuję. Gdzyby nie ona pewnie dalej miałabym te omamy i nieskończyłabym studiów. Może za mało ma godzin w szpitalu, aby rozpoznać u kogoś zaburzenia psychiczne. Psychiatra potrzebuje miesiąca , aby stwierdzić chorobę, a psycholog czasu i myślę że mają przeznaczone na to ograniczoną ilość testów psychologicznych na wykorzystanie tzw. limit.

Nie zgadzam się z poprzedniczką. Jestem zadowolona z wizyt ( na kasę chorych), zarówno z ich przebiegu, jak i częstotliwości. Pani jest miła,taktowna, emanuje spokojem i poświęca mi duzo uwagi.

Nie umie ani pomóc ani powiedzieć nic konkretnego o stanie psychicznym pacjenta. Jedyne na czym jej zależy to aby jak najszybciej odbębnić robotę, nie przejmując się przy tym, czy wykonuje ją dobrze. Jest co prawda dość sympatyczna, ale co z tego, skoro o etyce zawodowej nigdy chyba nie słyszała.