gr.  allos – inny +  ergos – reakcja

  Zespół reakcji zachodzący w organizmie po spożyciu określonych produktów spożywczych, wywołany przez układ immunologiczny. Dotyka głównie najmłodszych, ale może się ujawnić w każdym momencie życia. Wpływ na rozwój choroby mają czynniki dziedziczne (atopia) oraz składniki pożywienia. Nie bez znaczenia bywa również uszkodzenie błony jelitowej, spowodowane przyjmowaniem antybiotyków, atakami wirusów i bakterii.

  Głównym alergenem jest białko mleka krowiego, często wymienia się także: jajka, mąkę (gluten), ryby, soję, orzechy i niektóre owoce. Należy pamiętać, że często nie jeden, lecz kilka pokarmów przyjmowanych jednocześnie może być odpowiedzialnych za niepożądane objawy kliniczne. Warto zwrócić uwagę, że również substancje dodawane do żywności w celu poprawy walorów smakowych, zapachowych, barwnych, konsystencji, trwałości produktów, mogą w równym stopniu być odpowiedzialne za wywoływanie niepożądanych reakcji pokarmowych. Substancjami takimi są: kwas benzoesowy, glutaminian sodu, estry kwasu hydroksybenzoesowego, dwutlenek siarki, siarczany, barwniki azowe, nieazowe, substancje słodzące i spulchniające.

  Opiera się na obserwacji i wyeliminowaniu alergenu z diety, co wymaga często wielu wyrzeczeń i zaangażowania. Wraz z wiekiem ulega zmniejszeniu patogenetyczne działanie alergenów pokarmowych, dlatego zaleca się wprowadzanie na nowo produktów będących przedmiotem alergii po odpowiednio długim okresie eliminacji.   Gdy eliminowanie produktów nie wystarcza, stosowane jest leczenie farmakologiczne:

• lekami przeciwhistaminowymi (np.: Clemastin, Diphergan, Phenazolina, cetryzyna, loratydyna)
• preparatem o połączonym działaniu przeciwhistaminowym i przeciwalergicznym (Ketotifen)
• lekami przeciwalergicznymi stosowanymi miejscowo (kromoglikan sodu zasługuje na szczególną uwagę, gdyż może być podawany doustnie, co okazuje się ważne w alergii przewodu pokarmowego)