prof. dr hab. n. med. Cezary Szczylik

Po miesięcznym oczekiwaniu na wizytę, udaliśmy się z mamą, wówczas chorą na raka jajnika, do doktora.
Wizyta trwała 10 minut. Lekarz nie przejrzał nawet dokładnie dokumentów, zobaczył tylko, że markery specyficzne dla raka jajnika u mamy są wysokie i stwierdził, że mama na pewno ma przerzuty, że podczas operacji musiano uszkodzić torebkę jajnika i że zaleca chemię jak najszybciej,najlepiej od jutra, bo nie ma czasu do stracenia.
Gdyby lekarz zapoznał się z dokumentacją, zobaczyłby, że mama miała przeprowadzoną poważną operację, histerektomię, po której markery mają prawo być tak podwyższone.
Nie muszę pisać, co przeżyliśmy po takiej diagnozie tego cenionego specjalisty, który zresztą słabo oceniał mamy szanse, mimo, że był to rak w początkowym stadium, nie kwalifikującym się nawet do chemioterapii.
Na szczęście mama trafiła pod opiekę innych, naszym zdaniem znacznie lepszych lekarzy.
Nie polecam.

To było bardzo dobre spotkanie. Profesor uścisnął dłoń i spojrzał mi w oczy. To lekarz, który mnie widział. Mnie jako człowieka i pacjentkę. Wysłuchał skoncentrowany mojej historii, dopytywał o szczegóły, obejrzał wyniki i wypis ze szpitala i wyraził swoje zdanie. Bardzo rzeczowy człowiek, kulturalny, o ciepłym głosie, spokojny ale również dowcipny. Czułam się zaopiekowana i spokojna, wierzyłam w każde słowo profesora.

Bardzo sympatyczny i ciepły człowiek, umie podnieść na duchu i stara się pomóc pacjentowi. Takich lekarzy jest niestety niewielu.

Empatyczne podejście do pacjenta,szybkie postawienie diagnozy i fachowa porada co do sposobu leczenia.

Uwaga!!! Wizyty są umawiane co 10 (słownie: dziesięć) minut. Żadnego USG, żadnych konkretów, o skierowanie trzeba się prosić. Podaje jakieś namiary i radź sobie sam człowieku. A wizyta kosztuje 360 złotych! 36 zł za minutę, a często "konsultacja" trwa 5 - 7 minut. Wiem bo czekałem w kolejce i wchodziliśmy prawie pół godziny wcześniej przed naszym terminem. Porażka.

Od paru minut zastanawiam się w jaki sposób wyrazić swoją opinię, by przekonać do niej pozostałych pacjentów. Wciąż jestem pod ogromnym wrażeniem profesjonalizmu, poziomu empatii i zaangażowania Pana Profesora.
Prof. Szczylik, pozornie zwykłym uściskiem dłoni, którym ma zwyczaj obdarowywać pacjenta i jego rodzinę, sprawia wrażenie jakby tym samym chciał zdjąć z nas ciężar choroby. Kolejne etapy rozmowy potwierdzają to, a dobro którym emanuje uskrzydla i dodaje energii do dalszej walki!
Panie Profesorze, dziękuję w imieniu swoim i rodziny, a Panu życzę wszystkiego co najlepsze!
- Córka swojej Mamy.

Pamietam jak czytałem te opinie jak u mamy zdiagnozowano po długim pobycie w szpitalu na Płockiej międzybłoniaka opłucnej. Tak długo ją diagnozowano na Płockiej, że doszło do przerzutów na kości. Zwlekali z operacją około miesiąca. Naszym zbawieniem był p. Szczylik. Podczas podawania chemii co trzy tygodnie był zawsze inny lekarz, wyniki badań gdzieś ginęły. Po trzeciej chemii mama w końcu zmarła. Rozumiem, że chemia nie zadziałała i rodzaj nowotworu był bardzo groźny, ale w takich przypadkach liczyłbym na większe zaangażowanie pana profesora. Warto przypisywać wygrane w prostych przypadkach. Pozdrawiam.

Spotkanie i doznanie takiego poziomu empatii, a jednocześnie doświadczenie pełnego oddania dla człowieka w potrzebie, wciąż powodują moje totalne zadziwienie i refleksję jak marnym bytem jestem. Jeśli mamy jakieś wyobrażenie o lekarzu wzorcowym idealnym to jego wyrazem jest służba bliźniemu doktora Szczylika.
Wiem, że powyższe słowa są mało merytoryczne, ale powtarzam, że wciąż jestem w totalnym szoku po kolejnej wizycie i dotknięciu najprawdopodobniej ANIOŁA.
Od wielu miesięcy diagnozujemy i próbujemy leczyć naszą mamę w/g wytycznych Narodowego Funduszu Zdrowia. Napisałem leczyć, ale powinienem napisać okaleczyć. W jej przypadku skuteczna i jedyna jest terapia najnowszej generacji lekami inhibitorowymi- niestety, co dotyka wielu potrzebujących, a teraz bliską nam mamę, taką drogę zamyka stosowna ustawa (rozporządzenie). W świetle dostępnych dróg kuracji jest totalne okaleczenie(wyniszczająca operacja), chemia standardowa - co zgodnie, w ocenie wielu onkologów jest równoznaczne z niechybnym rychłym końcem.
Dr Szczylik przywrócił nam nadzieję. Swoja postawą w stosunku do nas maluczkich pokazał jak niezłomnym i wspaniałym może być lekarz-człowiek w walce z chorobą człowieka, ale również walce z chorym systemem. Jeśli on się nie poddaje - jego pacjent tym bardziej wierzy i chce się leczyć.
To prawdziwy Święty Naszych Czasów.
Prześledziwszy pokrótce ogrom zajęć i obowiązków jaki na siebie przyjmuje- kierowanie kliniką onkologii, udział w pracach badawczych, sympozja i in. tym bardziej zadziwia, że jeszcze mu się chce pełnić obowiązki lekarza pierwszego kontaktu, czy prowadzącego chorych onkologicznie. I zawsze ma dla tych na skraju załamania ten piękny promienny usmiech, otwartą postawę, prawdziwe zatroskanie.
To prawdziwy Święty Naszych Czasów.
Niech Bóg wspiera, a zdrowie nie opuszcza.
Michał Kołacz

Jestem zawiedziona tym "cenionym" lekarzem. Zapisałam tatę na wizytę prywatną (do wielkiego i dobrze ocenianego "profesora"). Wizyta trwała 5 minut. Diagnozy wyssane z palca, bo wielu badań tata nie miał. Lekarz obiecał bardzo szczegółowe i nowoczesne badania i zaprosił do siebie na Szaserów. Gdy tata się zgłosił został przekazany pod opiekę innemu "bardzo dobremu" lekarzowi. I zaczęły się nowoczesne badania: np. badanie laryngologiczne za pomocą drewnianego patyczka oraz skierowanie na gastroskopię. Na prywatnej wizycie, za duże pieniądze obiecywał pet, rezonans itp. Ten lekarz zabrał nam sporo czasu, a w przypadku nowotworów ten czas jest bardzo ważny. Mój tata bardzo zawierzył temu "lekarzowi". Dał się oszukać. Uważajcie na niego!!! A najlepiej szukajcie pomocy u innego specjalisty!!!
POWINIEN SIĘ PAN WSTYDZIĆ PANIE SZCZYLIK!

Bardzo dobry Pan profesor posiadający ogromną wiedzę, doświadczenie i potrafiący postawić trafną diagnozę. Człowiek o wielkim sercu wykonujący swój zawód z pasją. Bardzo dziękuję za uratowanie życia mojej Mamy. Marzena Rostkowska.