lek. Bartosz Włodarczyk

do dr Włodarczyka trafiliśmy po niezbyt dobrych doświadczeniach z innym lekarzem i zarówno ja jak i pacjent (lat prawie 18) jesteśmy bardzo zadowoleni z przebiegu samych wizyt i modyfikacji trwającego leczenia (zmiana dawki leków). W połączeniu z terapią efekty są bardzo obiecujące

Wizyta przebiegła w przyjaznej atmosferze. Bez pośpiechu. Pan doktor ma rewelacyjny kontakt z młodzieżą. Bardzo polecam.

Bardzo NIE polecam tego lekarza. Byliśmy z 7 latkiem pierwszy raz na wizycie i ostatni. Rozmowa przebiegała w obecności dziecka, do tego lekarz sprawiał wrażenie jakby musiał być tam za karę.Z moich odczuć pan Bartosz ma 0 podejścia do dzieci,na wizycie zadal może 2 pytania synowi do tego brzmiały bardzo chamsko.Pod koniec wizyty powiedział do dziecka aby kończył kolorować i zbierał szybciej kredki bo kończy się czas wizyty... Niestety ale pieniądze wyrzucone w błoto i strata naszego czasu...

Pan doktor z dobrym podejściem do dzieci, wizyta bez opóźnień. Serdecznie polecam

Absolutnie polecam tego lekarza, pomógł córce w trudnym momencie życia, dostosował leczenie do objawów i szybko postawił na nogi. Poza tym miły, sympatyczny w kontakcie.

Zgłosiłem się z problemami syna natury psychicznej i uzyskałem stosowną pomoc. Bardzo miła obsługa, stały kontakt z prowadzącym lekarzem i szczere zainteresowanie problemem pacjenta.

Byłam u Pana doktora z 12 letnią córką . Super podejście do dziecka , trafna diagnoza. Córka wyszła z gabinetu z uśmiechem. Polecam Pana doktora :)

Uważam że pan Włodarczyk, stosuje nieodpowiednie leczenie jak np. przepisywanie nieletnim pacjentom leków od 18 roku życia. Moim zdaniem nie ma sensu marnować pieniędzy na tego lekarza. Jako pacjent, mam uraz również do innych lekarzy, przez pana Włodarczyka.

-Martyśka

Stanowczo odradzam! Specjalista psychiatrii dziecięcej a zadaje natarczywe pytania 11 latkowi jak się czuje z tym, że został porzucony, czy miał biologiczne rodzeństwo itp. Dziecko było adoptowane jako maleństwo i zadbaliśmy o to aby nie czuło nigdy porzucenia, tłumaczyliśmy, że powody adopcji bywają różne. Pytania o biologiczną rodzinę i przeszłość były zadawane bez empatii i w obecności dziecka. Ten pan porusza tematy delikatne w taki sposób, że wzbudził poczucie bycia gorszym. Najgorsze były pytania wprost o myśli samobójcze - dziecku 11 letniemu, które przyszło w sprawie nadpobudliwości i problemów z koncentracją. Wszelkie publikacje trąbią, że to może podawać dziecku pomysł na tacy. Syn wyszedł z wizyty roztrzęsiony i załamany. Zastanawiam się nad wystosowaniem oficjalnej skargi do poradni, która tego człowieka zatrudniła. Radzę trzymać się z daleka. Naczelna zasada medycyny "Po pierwsze nie szkodzić".

Lekarz zadawał zbyt intymne pytania, nie na temat problemu , nie rozmawiał z rodzicem po konsultacji z dzieckiem, odrazu zarzucił z góry, że leczenie jest nie odpowiednie. Był zbyt poważny i narzucający to co,, wie lepiej ", najgorsze były pytania o sprawy intymne(typu stosunek i pociągi seksualne) co nie było konieczne, a wręcz bardzo nie na miejscu. Nie zapytał o wcześniejszy przebieg leczenia i nie wziął go nawet pod uwagę.