prof. dr hab. n. med. Andrzej Maciejczak

Chciałem serdecznie podziękować Panu Profesorowi za skomplikowane operacje, które przeprowadził Pan 15 miesięcy temu . Doznałem poważnego złamania kręgosłupa w odcinku szyjnym dodatkowym problemem było zaawansowane zzsk .Operacje i rekonwalescencja przeprowadzone na światowym poziomie.Bardzo dobrze zorganizowany oddział Neurochirurgii wspaniała opieka lekarska i pielęgniarska.Pełen profesjonalizm jeszcze raz bardzo dziękuję Panie Profesorze ! Grzegorz Stalowa Wola

profesor o bardzo głębokiej wiedzy i doświadczeniu uprzejmy dla pacjentów wyczerpująco informuje chorych , którzy się do niego zgłaszają o zabiegu. który ma wykonać.To jest ekstra lekarz . wszyscy powinni się u niego leczyć na kręgosłup . Z poważaniem iu podziękowaniem Krystyna Pelczar

Serdeczne podziekowania dla Profesora Maciejczaka za jego indywidualne podejscie do pacjenta, fachowosc i profesjonalizm a jednoczesnie przyjazne podejscie do ludzi. Wyrazy uznania naleza sie rowniez calemu oddzialowi neurochirurgii w Tarnowie za wspaniala opieke medyczna. Z czystym sumieniem moge polecic tego lekarza, minelo zaledwie kilka tygodni, a juz moge stwierdzic ze bol nie doskwiera mi tak bardzo jak przed zabiegiem. Bardzo Panu dziekuje! Barbara Budziak

Zanim przejdę do meritum sprawy, pokrótce opiszę jaki był mój stan zdrowia.
Choroba rozpoczęła się już w latach wczesnego dzieciństwa. Były to czasy, kiedy niezbyt przywiązywano uwagę do tego typu schorzeń. Ja dorastałam, a choroba razem ze mną.
Będąc już pełnoletnią osobą,dolegliwości zwiększały się. Były coraz bardziej dokuczliwe, co zmusiło mnie do zasięgnięcia pomocy u lekarzy. Najczęściej padające diagnozy to :zapalenie korzonków, choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa.
Mając 42 lata trafiłam do szpitala. Diagnoza - choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa i pozostałych stawów. Leczenie odbywało się za pomocą leków w tabletkach i zastrzyków. Jednak choroba nadal postępowała. Bóle były coraz częstsze i silniejsze. Byłam pod stałą opieką lekarzy specjalistów: ortopedy, neurologa i reumatologa. Stosowane leki i rehabilitacje przynosiły jednak krótkotrwałą poprawę.
Oprócz choroby zwyrodnieniowej zaczęła dokuczać mi obustronna rwa kulszowa. Życie coraz częściej przepełnione było goryczą.
W 2014 roku lekarz neurolog skierowała mnie na tomograf kręgosłupa odcinka lędźwiowo-krzyżowego. Badanie wykazało bardzo duże zmiany w w/w odcinku. Lekarze specjaliści/ neurolog, ortopeda i reumatolog/mając wynik badania potwierdzili, że zmuszona jestem poddać się zabiegowi operacyjnemu. Zaczęłam poszukiwania dobrego specjalisty. Nie było łatwo, ale udało się.
Tym wspaniałym lekarzem okazał się Pan prof. dr hab. Andrzej Maciejczak. Po pierwszej wizycie zalecił mi wykonanie rezonansu odcinka lędźwiowo- krzyżowego. Diagnoza potwierdziła zaawansowaną chorobę. Jednak pomimo to profesor wytłumaczył mi, że dopóki jestem w stanie wytrzymać ból i w miarę mogę poruszać się na własnych nogach to operacja powinna być przesunięta w czasie. Taki stan trwał przez dwa lata. Zażywałam leki, chodziłam na rehabilitacje.
Jednak po tym okresie sytuacja zmieniła się diametralnie. Bóle z dnia na dzień zwiększały się, a od kwietnia 2015 roku były tak silne, że leki nie były w stanie ich uśmierzyć, rehabilitacja również przestała pomagać. Przechodziłam piekło na ziemi. Wówczas Pan profesor podjął decyzję o operacji.
Dzisiaj mam 71 lat. Mój stan zdrowia jest poważny. Czekam z niecierpliwością na wyznaczony termin zabiegu. Zdaję sobie sprawę, że czeka mnie poważny i ryzykowny zabieg. Diagnoza brzmi: skolioza zwyrodnieniowa z masywną stenozą zachyłkową na poziomach L4/L5 i L5/S1.
Świadomie oddaję się w ręce Pana Profesora Andrzeja Maciejczaka, bo tylko z nim widzę "światełko nadziei".
Obecnie jestem już po zabiegu.




Szanowny Panie Profesorze!
Jest Pan "Wielkim Człowiekiem".
Dziękuję Panu bardzo, za to, że rozumie Pan chorych, cierpiących pacjentów, za to, że jest Pan bezinteresowny i za to, że pomaga Pan wszystkim tym, którzy w swoim cierpieniu potrzebują pomocy i wsparcia.
Dziękuję " Panu z niebios" za to, że obdarzył Pana darem mądrości i zdolności, darem dobroci, miłości, wyrozumiałości i ciepła, które powinno promieniować do każdego z nas.
Dziękuję Profesorze za to, że przywrócił mi Pan możliwość chodzenia, pozbawił mnie Pan tak silnego nie do wytrzymania bólu.
To Pan sprawił, że po operacji moje życie zmieniło się. Jestem teraz o wiele szczęśliwszą osobą. Teraz mogę tylko podzielić się z innymi cierpiącymi pacjentami i polecić Wojewódzki Szpital Św. Łukasza w Tarnowie i osobę Pana Profesora.
Przebywając na oddziale zaledwie parę dni jestem pełna podziwu dla Pana osoby.
Jest Pan oddanym lekarzem, poświęcającym swój wolny czas i życie prywatne w całości choremu człowiekowi .
Wdzięczna pacjenta
Krystyna Kostjan

KONKRETNY LEKARZ JASNO , KRÓTKO I NA TEMAT OTRZYMAŁAM ODPOWIEDZI NA PYTANIA. LEKARZ BARDZO POZYTYWNY POLECAM KAŻDEMU ZNA SIĘ NA RZECZY

Serdeczne podziękowania dla Pana Profesora Andrzeja Maciejczaka za wizytę, pobyt szpitalny i operację przepukliny jądra miażdżystego kręgosłupa na odcinku L5-S1.Podczas wizyty u Pana Profesora, który wyjaśnił mi zagrożenia (rwa kulszowa lewostronna i paraliż nerwu kulszowego)podjąłem decyzję o operacji, która odbyła się 01.03.2016r.Dzisiaj po ponad 2 miesiącach po operacji czuję się bardzo dobrze. Do nogi wróciło czucie i nabrała "siły". To doskonały fachowiec i profesjonalista. Życzę dalszych sukcesów PANIE PROFESORZE!!!Dziękuję za opiekę i życzliwość całemu personelowi oddziału neurochirurgii szpitala Św.Łukasza w Tarnowie.
Jacek Ch.

Wizyta u Pana profesora była niezwykle konkretna i fachowa. Uzyskaliśmy rzetelną informację o korzyściach i zagrożeniach wynikających z tej konkretnej operacji, a następnie zostało zaplanowane dalsze postępowanie (leczenie, rehabilitacja). Fantastyczny, miły człowiek z bardzo dobrym podejściem do pacjenta. Polecam serdecznie.

Wspaniały oddział z zaangażowanym w swoją pracę zespołem lekarskim Pielęgniarki bardzo miłe i troskliwe
Mało spotyka się takiego podejścia do pacjenta.Pragnę bardzo podziękowac za wykonaną operację usunięcia krwiaka u mojej mamy.Leży już dwa miesiące na oddziale i chociaż na chwilę obecną rokowania na powrót do zdrowia są w dalszym ciągu nie pewne, nic się nie zmienia mama jest dalej leczona pod troskliwą opieką w atmosferze troski i nadziei którą i my żyjemy że będzie lepiej.Dziękuję!

Pragnę podziękować Panu Profesorowi Andrzejowi Maciejczykowi i wyrazić wielkie słowa uznania za życzliwość, profesjonalizm i zaangażowanie. Miałem guza rdzenia kręgowego w odcinku szyjnym kręgosłupa, byłem operowany w styczniu 2016 r, mogłem być sparaliżowany od szyi w dół. Na szczęście trafiłem na wspaniałego lekarza,a zarazem wspaniałego człowieka dzięki któremu chodzę i prawie całkowicie sprawnie funkcjonuję. Wyrazy podziękowania kieruję też do całego zespołu oddziału neurochirurgii w Tarnowie za miłą, troskliwą i fachową opiekę.
Jeszcze raz bardzo serdecznie dziękuję Panie Profesorze i życzę dalszych sukcesów. Pacjent Piotr z Sanoka.

Moja choroba polegała na postępującej w czasie utracie czucia w stopach połączonych z parestezjami tj. mrowieniu, drętwieniu, parzeniu, opatrznym odczuwaniu temperatury, które były dolegliwościami nie do zniesienia a w efekcie powodowały zburzenia chodu, równowagi. Występowały przy tym bóle kręgosłupa. Wymienione dolegliwości powodowały że praktycznie nie mogłam chodzić. Chód był upośledzony, okupiony wielkim cierpieniem i ograniczał się do niewielkich odległości. Wykonane wreszcie MR kręgosłupa wykazało guz stożka rdzenia TH11/TH12. Rokowania – nieleczony nowotwór doprowadzi do paraliżu od pasa w dół tj. kończyn dolnych i zwieraczy cewki moczowej i odbytu.
Przy tak niekorzystnej diagnozie natrafiam na wspaniałych ludzi (lekarzy) którzy praktycznie z dnia na dzień doprowadzają do skonsultowania mojego wyniku przez Profesora Andrzeja Maciejczaka, Ordynatora Oddziału Neurochirurgii Szpitala św. Łukasza w Tarnowie. Pan Profesor zgadza się na przyjęcie mnie na oddział i przeprowadzenie operacji, której podjęłoby się może zaledwie kilku neurochirurgów w Europie. Operacja niesie za sobą wiele zagrożeń, w tym paraliż i uszkodzenie zwieraczy, czyli wszystko co czeka mnie w bliżej nieokreślonej, ale przyszłości. Niespotykanym splotem okoliczności kolejnego dnia Pan Profesor zgadza się mnie przyjąć w swoim gabinecie poświęcając mi tyle czasu i uwagi ile poświęca pacjentom zapisanym na ten dzień. Słowa dotyczące zagrożeń nie pozostawiały wiele miejsca na korzystne rokowania po operacji, a jedną z wersji było pobranie jedynie wycinka guza do badania histopatologicznego. Bez wahania jednak postanowiłam zaufać Panu Profesorowi i zgadzam się na jedną z zaproponowanych wersji wycięcia guza do granic wiedzy i intuicji Lekarza.
Początkiem grudnia 2015 r. trafiam na Oddział Neurochirurgii. Podobnie jak piszą inni pacjenci Profesora, zostaję jeszcze raz szczegółowo poinformowana o przebiegu operacji oraz związanych z nią zagrożeniach, równie dużo uwagi na wyjaśnienia Pan Profesor poświęca mojej rodzinie. Operację wyznacza na dzień kiedy nie ma żadnych wyjazdów i będzie mógł poświęcić konieczną dodatkową ilość czasu na przeprowadzenie jej w spokoju i bez pośpiechu. Za sam ten gest jestem mu niemiernie wdzięczna. Operacja tj. Laminektomia T10 – L11 i mikrochirurgiczne usunięcie śródrdzeniowego guza kręgowego zostaje przeprowadzona. Tuż po wybudzeniu Pan Profesor informuje mnie iż wyciął wszystko co zamierzał tzn. guz powinien być usunięty raczej doszczętnie, sprawdza też czy poruszam nogami i czy czuję zwieracze. Wszystko wydaje się być ok. Na Oddziale Neurochirurgii Pan Profesor odwiedza mnie wielokrotnie tj. w jeszcze w dniu operacji i kolejnych interesując się moim stanem, wprowadzając poczucie ciepła, bezpieczeństwa, że jest się ważnym pacjentem, że zależy mu po prostu na człowieku. Jest przy tym dowcipny, szczery, dzieli się swoimi obawami, taki Wielki Zwykły Człowiek.
Ze wszystkich przewidywanych zagrożeń moje stopy pozostały bez czucia (w dużej mierze jak stan przed operacją), zwieracze cewki moczowej zaczęły działać jeszcze na Oddziale Neurochirurgii. Mogłam chodzić ale tylko w chodziku. Pan Profesor zorganizował mi przeniesienie na Oddział Rehabilitacji, gdzie przebywając 6 tygodni nauczyłam się na nowo chodzić samodzielnie! a jeszcze w nie tak odległej perspektywie widniało przede mną widmo wózka inwalidzkiego. Jeszcze wiele pracy przede mną ale ufam że mój stan się będzie poprawiał, łącznie z powracającym czuciem, a zlecony przez Pana Profesora RM nie wykaże nic niepokojącego.
Jestem w dalszym ciągu Pod opieką Pana Profesora Maciejczaka. Cóż, swojej wdzięczności nie mogę wyrazić słowami bo nie ma takich słów, nie mogę wyrazić finansowo, bo to co dla mnie zrobił jest BEZCENNE. Mogę tyko powiedzieć jeszcze raz Dziękuję Panie Profesorze za niezwykłe umiejętności, wiedzę, geniusz, złote ręce, empatię, bezinteresowność i po prostu dobroć.
Pragnę pogratulować stworzenia Oddziału na tak wysokim poziomie, gdzie wszyscy bez reszty zaangażowani są w swoją pracę, gdzie przebywający człowiek jest podmiotem. Gdzie młodzi, świetnie wykształceni, elokwentni, skupieni na pacjencie neurochirurdzy podnoszą prestiż oddziału i przede wszystkim ratują ludzi z ich ciężkich dolegliwości. Życzę powodzenia w dalszej pracy i wielu sukcesów.

Wdzięczna pacjentka Zuzanna Żmigrodzka