prof. dr hab. n. med. Tomasz Karski

Bardzo pomocny. Można odczuć że zna się na żeczy. Wytłumaczył mi problem oraz co wydarzy się gdy nie zadziałam. Zadał mi ćwiczenia i teraz jestem zdrowy.

Polecam Profesora . Znam go od dziecka . Prowadził kiedyś moje leczenie. Dzięki jego metodom zyskałam samodzielność. Spotkałam lekarza po latach miło było wrócić po 25 latach to samo miejsce , ten sam klimat . Wizyta z pełna klasą i na wysokim poziomie .

Polecam Pana Profesora - bardzo pomogl tacie w dolegliwosciach stawow barkowych i stawu biodrowego. Jest wspanialym lekarzem, oddanym pacjentowi, nie liczy czasu podczas wizyty a dokladnie bada pacjenta i przekazuje szczegolowe zalecenia. Stan zdrowia i komfort zycia taty znacznie sie poprawil po cwiczeniach zaleconych przez Pana Profesora i to bez stosowania lekow. Oby wiecej takich lekarzy w naszych przychodniach i szpitalach.

Jeden z najlepszych lekarzy jakiego spotkałem, jako pacjent i jako pracownik służby zdrowia. Bada bardzo dokładnie, wymaga od rodziny zaangażowania w leczenie pacjenta, Zalecane przez niego ćwiczenia na kręgosłup szyjny, jak i zarówno na stawy biodrowe bardzo mi pomogły. Podzielam także zdanie Pana Profesora, że uprawianie sportów w których szczególny nacisk, kładzie się na ćwiczenia rozciągające mięśnie, jest bardzo korzystne. POLECAM

Do doktora Karskiego jeździłam, odkąd skończyłam 3 latka i ostatni raz byłam w wieku 14 lat (dziś mam 26 lat). Do dziś pamiętam długie kolejki w domu dr Karskiego z wielkim sentymentem :). Moim schorzeniem jest dysplazja biodra prawego znaczna i mniejsza lewego. Było bardzo źle, miałam skierowanie na operację w wieku 6 lat i dzień przed operacją zrobiono ostatnie prześwietlenie (wtedy miałam je bardzo często robione szczególnie w Radomiu skąd pochodzę, zresztą tu też wsadzono mnie w gips na 8 miesięcy, który pogorszył tylko stan biodra). Okazało się, że stan poprawił się bardzo i operacja była zbędna. Obkupione było to intensywnymi ćwiczeniami, tzw. chodzeniu w trójkącie, ale jest ok. Czasem tylko coś zaboli, ale to przy 10 kilometrowych spacerach. Skolioza (spowodowana dysplazją), również się zmniejszyłą. Bardzo dziękuję Panie doktorze za holistyczne podejście, dobranie odpowiednich ćwiczeń i uratowanie przed operacją. Marika z Radomia

Profesor Tomasz Karski według mnie jest najlepszym lekarzem ortopedą i chirurgiem który zajął się profesjonalnie moim problemem związanym z bólami stóp. Byłam na wizycie w Łaszczowie i nie żałuję. Panie Doktorze jestem bardzo wdzięczna za pomoc i nie lekceważenie mojego problemu po sterydoterapii intensywnej. Polecam go wszystkim!!! Super lekarz.

Szanowni Pacjenci piszący na tym Forum.
Jest to FORUM między innymi o ortopedii Profesora Tomasz Karskiego z Lublina. Jak zwykle opinie są różne – w tym i negatywne – te ostatnie są kierowane zawiścią i zazdrością a często wynikają z „czystego niezrozumienia problemu”.
Najlepiej opinie oprzeć na przykładach, na konkretnych wydarzeniach.
Dlaczego to wszystko opisuję.
Otóż jestem Polką z woj. Lubelskiego. Tutaj w Niemczech mieszkam od przeszło 25 lat. Pracuje w Szkole Niemieckiej jako nauczycielka sportu, nauczycielka pływania i korektywy. Oprócz sportu w szkole uprawiałam (do 2012) inne własne formy sportu jak jazda na nartach, na łyżwach, biegałam 3-4 razy w
tygodniu (ok.10 km) i grałam trochę w tenisa ziemnego (na kortach).
Przed 12 laty miałam wypadek, przy którym (jak się z czasem okazało) uszkodzony został mój kręgosłup w odcinku szyjnym. Przed ok. trzema laty zaczęły się drętwienia i cierpniecie dłoni w nocy. Zaczęłam stosować gimnastykę medyczna. Niemieccy lekarze chcieli operować moją rękę rozpoznając „Carpal - Tunnel – Syndrom”. Nie zgodziłam się na operację, ponieważ znalazłam inny sposób leczenia i ten nowy sposób okazał się skuteczny.
Oprócz kręgosłupa i ręki zaczęły się problemy z biodrem a zaraz po tym z kolanem.
Ze względu na biodro byłam w sanatorium. Niektóre zabiegi pomagały mi,
inne przeciwnie – pogarszały sytuację.
Lekarze niemieccy powiedzieli ze najlepsza byłaby operacja – wykonana przez założenie protezy biodra. Powiedziano – jak nie odzyskam nieco ruchów biodra – będzie operacja. Zapytałam - czy po operacji biodra ruchy będą zachowane i czy będę mogła uprawić mój zawód, uprawiać sporty. Odpowiedz była – ruchy biodra nie będą takie jak są teraz. To zmusiło mnie do myślenia…
I nastąpił przypadek lub może cud Boży.
Przez zabieg okoliczności poznałam tutaj w Mainz (Moguncji), w grudniu 2013 Profesora Tomasza Karskiego. Miał on wtedy w Idstein (na północ od Frankfurtu nad Menem) cykl wykładów dla studentów Uniwersytetu w Idstein.
Po gruntownym zbadaniu dowiedziałam się po raz pierwszy (tego jeszcze
nigdy żaden ortopeda mi nie powiedział !) jaką mam chorobę, na czym ona polega i co spowodowało moje wszystkie problemy.
Jednym słowem, potraktował mój organizm jako całość, a nie ten czy tamten odcinek, który właśnie boli.
Profesor wyjaśnił mi, że w biodrach, szczególnie w prawym nastąpiła utrata ruchu odwiedzenia, rotacji wewnętrznej i wyprostu. Tak dzieje się to u każdego człowieka z upływem lat. To prowadzi do artrozy – i zwykle rozwiązaniem jest proteza biodra. Ale są i inne sposoby – i te zalecił mi Profesor.
Mianowicie zalecił mi ćwiczenia praktycznie na cały dzień – proste i łatwe do realizacji dla każdego. Otóż należy zmienić sposób:
1/ stania,
2/ chodzenia,
3/ siedzenia,
4/ spania.
Właśnie minęło sześć miesięcy, od kiedy stosuje zalecenia Profesora Karskiego. Jest to krótki okres czasu, ale dla mnie, kiedy nie mogłam zrobić jednego kroku z powodu wielkiego bólu, to teraz chodzenie bez bólu jest cudowne i wspaniałe.
Ja już mogę chodzić bez utykania. Dla mnie to radość. Wiem, że nie mogę przeciążać biodra, nie powinnam dźwigać ciężarów, nie powinnam skakać ani biegać. Ale z upływem czasu – kiedy biodro dalej poprawi się – wiem (mówił mi Profesor) będę mogła wrócić do moich (własnych) sportów. Najważniejsze ze jako nauczyciel WF w Szkole Niemieckiej – dalej pracuje, pokazuje ćwiczenia, nie mam bólów. Jestem wdzięczna za ten sukces Polskiej ortopedii tak cennej dla mnie, dla mojej sprawności i dla mojego życia.
Tak więc - po półrocznym stosowaniu ćwiczeń Profesora, wróciła mi nadzieja na powrót do normalnego życia bez zabiegu operacyjnego i tego życzę wszystkim którzy cierpią ! O moim sukcesie powiedziałam, tutaj w Moguncji (Mainz) niektórym osobom. Już dzwonili do Profesora do Lublina. Po rozmowie stosują jego zalecenia. Są bardzo zadowoleni – przykładem może być tez koleżanka Christine z mojego miejsca pracy, która zbadał Profesor będąc na kolejnym Kongresie Medycznym dotyczącym skolioz SOSORT w Wiesbaden (w maju 2014).
Jeśli macie Państwo pytania proszę dzwonić do Profesora. Jego telefon jest na stronie Internatowej www.ortopedia.karski.lublin.pl . Od niego mozecie Panstwo dostac tez mój telefon.

Dzięki panu Profesorowi uniknęłam operacji. Trafiłam do niego jako dziecko. Inni lekarze nie dawali mi szans na normalne życie! Do dziś mam traumę po wizytach u specjalistów z Konstancina, którzy być może z racji tego, że byłam dzieckiem traktowali mnie całkowicie instrumentalnie, jak przedmiot, ciekawy okaz (nie chcę nikogo obrażać, nie wiem jacy lekarze pracują tam dziś). A ja wszystko czułam i przeżywałam, nocami wylewałam łzy w poduszkę. Rodzice nie zgodzili się na operację. Po kilku latach ćwiczeń (ciężkiej pracy, bo mówimy tu o tysiącach wręcz powtórzeń dziennie połączonych z wyczynowym pływaniem) kręgosłup był prawie prosty, z wyjściowej skoliozy zostało kilka stopni! Ucieszyło mnie to tak bardzo, że nie wytrwałam w dalszej rehabilitacji. I nie dziwię się sobie, bo jestem tylko człowiekiem. A to były lata wyrzeczeń. Dziś mam 27 lat, żyję normalnie, czasem ćwiczę. Nie wstydzę się pokazać na plaży. A lekarze nie krzyczą na widok moich pleców. Choć wiem, że skrzywienie jest dziś większe niż wtedy, gdy przestałam ćwiczyć. Zabrakło cierpliwości. Ale na pewno jest też mniejsze niż mogłoby być. Moje problemy ewidentnie mają źródło w przykurczu. Trudno mi ocenić w jakim stopniu metody Profesora są uniwersalne i czy wszystkie jego diagnozy są trafne. Obawiam się jednak, że oczernianie tego człowieka bierze się z zawiści. Albo niezdrowego przywiązania do dominującego w medycynie paradygmatu. Niestety. Pamiętajmy, że nie ma złotych środków. A lekarze też są tylko ludźmi.

Witam. Jeśli chodzi o metodę prof. Karskiego, jest bardzo dobrą metodą. Jednak wszystkie polecenia powinny być wykonywane prawidłowo i dokładnie. Pomaga. Nie sądzę aby maszyna zastąpiła ruch. To coś nowego a mamy go coraz mniej.

Uratowałmi zycie ten lekarza... preszlam 16 powaznych operacji z narkozami.... niedlugo czeka mnie wymiana biodra ale dzis mam 27 lat a lecze sie od 5tego roku zycia u niego.... polecam