dr hab. n. med., prof. uczelni Dariusz Jagielski

dr hab. n. med., prof. uczelni Dariusz Jagielski

Konsultację z pacjentem zawsze zaczynam od szczegółowego przejrzenia pełnej dokumentacji lekarskiej. Pacjent został skierowany przez lekarza urologa przed kolejnym zabiegiem operacyjnym celem uzyskania zaświadczenia dopuszczającego do tegoż zabiegu. Wywiad lekarski (zwłaszcza przy braku dokumentacji medycznej) jest podstawą zorientowania się w sytuacji i zaplanowania dalszych etapów działań. Konsultacja przebiegała przez ponad 25 min w spokojnej atmosferze, aczkolwiek przyznać należy, iż pacjent przyszedł na nią od strony kardiologicznej całkowicie nieprzygotowany. Okazał niewielką część dokumentacji onkologicznej, ale nie przedstawił karty informacyjnej dot. historii przebytego zawału mięśnia sercowego, nie przedstawił dokumentacji dot. wykonanego zabiegu koronaroplastyki wieńcowej, nie pokazał kardiologicznych kart konsultacyjnych z poprzednich wizyt kardiologicznych. Przy tak złożonej sytuacji klinicznej, braku pełnej dokumentacji (w tym całkowity brak dokumentacji kardiologicznej) i braku merytorycznych odpowiedzi na proste zadawane przeze mnie pytania (np. nieprzyjmowanie zalecanego u chorych po zawale mięśnia sercowego kwasu acetylosalicylowego lub innego leku
p-płytkowego) niezwykle trudno było procedować z kolejnymi etapami spotkania. W sposób zupełnie niesprowokowany pacjent nagle zerwał konsultację uniemożliwiając wykonanie kolejnych czynności, np. pomiaru RR/badania fizykalnego. Ponadto zaczął odnosić się do zabiegu wykonanego u jego siostry przed wieloma laty, u której implantowano stymulator serca, używając przy tym emocjonalnego języka.
Na moją prośbę spokojnego kontynuowania konsultacji związanej z przedmiotem naszego spotkania chory nie wyraził zgody. Ja również uznałem, że trudno w takiej atmosferze kontynuować spotkanie. Ponieważ chory uniemożliwił mi wykonanie kompletnej usług medycznej (konsultacji kardiologicznej) zrezygnowałem z mojej części honorarium (pomimo ponad 30 min spędzonych razem z pacjentem w gabinecie). Podobnie postąpiła Przychodnia ZEN rezygnując ze swej części honorarium. Na koniec pragnę wspomnieć, iż Pan Andrzej mija się z prawdą pisząc, że jestem lekarzem wojskowym. Aczkolwiek znam wielu wspaniałych lekarzy wojskowych i gdybym mógł się tak tytułować byłbym z tego tylko bardzo dumny.