Czym jest Schizofrenia (cz.1)

Schizofrenia to zespół objawów, w skład którego wchodzą min. zaburzenia spostrzegania i myślenia, a także nieadekwatne reakcje emocjonalne. Objawami charakterystycznymi dla schizofrenii są przeżycia psychotyczne, takie jak omamy (np. głosy odnoszące się do zachowania pacjenta), a także urojenia.

U poszczególnych osób objawy mogą być indywidualne, jednak wyodrębniono najczęściej pojawiające się symptomy i wyznaczono kryteria, tak żeby możliwe było właściwe rozpoznanie choroby. Jednym z istotnych elementów postawienia diagnozy jest czas trwania objawów u pacjenta (ocena, czy zespół objawów trwa odpowiednio długo – w Polsce: ICD 10 – psychotyczne objawy powinny trwać minimum miesiąc. W klasyfikacji amerykańskiej DSMIV, a obecnie DSM V przyjmuje się okres sześciu miesięcy.).

Przyczyny występowania

Jest kilka teorii próbujących tłumaczyć genezę schizofrenii, ale jednoznaczne przyczyny nie są do końca znane. Większa skłonność do wystąpienia tej choroby może pojawić się w rodzinach, gdzie były przypadki tej choroby, choć to skłonność, a nie wyrok. Również na większe ryzyko zachorowania będą narażone te osoby, w otoczeniu których występuje wysoki poziom napięcia i stresu przekraczający ich odporność psychiczną.

Pierwsze objawy u mężczyzn mogą pojawić się między 18 a 23 rokiem życia. U kobiet ok. 26–27 roku życia. Drugi, niższy szczyt zachorowań przypada między 40 a 50 rokiem życia.

Pierwsze symptomy choroby mogą być trudne do zauważenia dla samego pacjenta, a tym bardziej dla rodziny. Typowym początkiem schizofrenii jest to, iż chory stopniowo skupia się na sobie i swoim wnętrzu i wycofuje się. Kolejnym elementem są pojawiające się objawy typowo psychotyczne: głosy, urojenia, rozkojarzenie. Natomiast niezbyt często choroba objawia się nagłym wybuchem psychozy, narastającej w ciągu kilku dni.

Są tacy pacjenci (kilkanaście procent), u których kończy się na jednorazowym epizodzie. Inną grupę pacjentów stanowią tacy, u których pojawiają się okresowe rzuty choroby, a pomiędzy nimi pacjenci funkcjonują normalnie. Są również takie przypadki, że z kolejnymi psychozami pacjent już nie wraca do pełnego zdrowia, a objawy choroby utrzymują się na mniej więcej takim samym poziomie przez cały czas. W najgorszym przypadku choroba stopniowo postępuje i nie ma remisji.

 

Objawy choroby dostrzegamy w tym, co pacjent mówi oraz w sposobie wypowiadania się. W stanach ostrych obserwujemy zaburzenia toku i treści myślenia: początek i koniec zdania nie są logicznie ze sobą związane, a pacjentowi towarzyszy rozkojarzenie. Powtarzanie tych samych odpowiedzi na różne pytania, gubienie wątku wypowiedzi.

Na początku choroby pacjent uważa, że jest zdrowy – wydaje mu się, że to wszyscy wokół niego są chorzy. Często lekarz argumentuje pacjentowi, że powinien zostać w szpitalu podając mu alternatywne powody – np. bo słyszy rozmowy, a one utrudniają mu koncentrację. W tym okresie bezcelowe jest przekonywanie pacjenta, iż jest chory, on na tym etapie choroby nie przyjmie tego do wiadomości. Gdy pacjent zostanie poddany leczeniu, a psychoza wygasa, uczestniczy już w psychoedukacji, dociera do niego fakt o własnej chorobie. Wtedy jest dobry moment na rozmowę lekarza z pacjentem i jego rodziną.

Im szybciej rozpocznie się leczyć schizofrenię, tym rokowania są lepsze. Schizofrenia powoduje uszkodzenia komórek nerwowych. Leczenie zatrzymuje ten proces, a nawet może go odwrócić.

Działanie leków

Ponieważ nie do końca znane są przyczyny schizofrenii, to również działanie leków stosowanych w leczeniu trudno dokładnie wyjaśnić. Leki stosowane w terapii schizofrenii (Neuroleptyki) mają przede wszystkim działanie antypsychotyczne, ich zadaniem jest wyciszenie omamów i urojeń, dopiero na samym końcu do normy wracają funkcje poznawcze.

 

The post Czym jest Schizofrenia (cz.1) appeared first on Blog dla pacjentów.